pertanyaanbg

Pendidikan dan status sosioekonomi adalah faktor utama yang mempengaruhi pengetahuan petani tentang penggunaan racun perosak dan malaria di selatan Côte d'Ivoire BMC Public Health

Racun perosak memainkan peranan penting dalam pertanian luar bandar, tetapi penggunaannya yang berlebihan atau penyalahgunaan boleh memberi kesan negatif kepada dasar kawalan vektor malaria; Kajian ini dijalankan dalam kalangan komuniti petani di selatan Côte d'Ivoire untuk menentukan racun perosak yang digunakan oleh petani tempatan dan bagaimana ini berkaitan dengan persepsi petani terhadap malaria. Memahami penggunaan racun perosak boleh membantu membangunkan program kesedaran tentang kawalan nyamuk dan penggunaan racun perosak.
Kaji selidik itu dijalankan di kalangan 1,399 isi rumah di 10 kampung. Petani telah ditinjau tentang pendidikan mereka, amalan pertanian (cth, pengeluaran tanaman, penggunaan racun perosak), persepsi malaria, dan pelbagai strategi kawalan nyamuk isi rumah yang mereka gunakan. Status sosioekonomi (SES) setiap isi rumah dinilai berdasarkan beberapa aset isi rumah yang telah ditetapkan. Hubungan statistik antara pelbagai pembolehubah dikira, menunjukkan faktor risiko yang ketara.
Tahap pendidikan petani dikaitkan secara signifikan dengan status sosioekonomi mereka (p < 0.0001). Kebanyakan isi rumah (88.82%) percaya bahawa nyamuk adalah punca utama malaria dan pengetahuan tentang malaria dikaitkan secara positif dengan tahap pendidikan tinggi (OR = 2.04; 95% CI: 1.35, 3.10). Penggunaan bahan kimia dalaman secara signifikan dikaitkan dengan status sosioekonomi isi rumah, tahap pendidikan, penggunaan kelambu yang dirawat dengan racun serangga dan racun serangga pertanian (p < 0.0001). Petani telah didapati menggunakan racun serangga pyrethroid di dalam rumah dan menggunakan racun serangga ini untuk melindungi tanaman.
Kajian kami menunjukkan bahawa tahap pendidikan kekal sebagai faktor utama yang mempengaruhi kesedaran petani tentang penggunaan racun perosak dan kawalan malaria. Kami mengesyorkan agar komunikasi yang dipertingkatkan yang menyasarkan pencapaian pendidikan, termasuk status sosioekonomi, ketersediaan dan akses kepada produk kimia terkawal dipertimbangkan semasa membangunkan pengurusan racun perosak dan campur tangan pengurusan penyakit bawaan vektor untuk komuniti tempatan.
Pertanian adalah pemacu ekonomi utama bagi banyak negara Afrika Barat. Pada 2018 dan 2019, Côte d'Ivoire ialah pengeluar koko dan kacang gajus terkemuka dunia dan pengeluar kopi ketiga terbesar di Afrika [1], dengan perkhidmatan dan produk pertanian menyumbang 22% daripada keluaran dalam negara kasar (KDNK) [2] . Sebagai pemilik kebanyakan tanah pertanian, pekebun kecil di kawasan luar bandar merupakan penyumbang utama kepada pembangunan ekonomi sektor tersebut [3]. Negara ini mempunyai potensi pertanian yang sangat besar, dengan 17 juta hektar tanah ladang dan variasi musim yang memihak kepada kepelbagaian tanaman dan penanaman kopi, koko, kacang gajus, getah, kapas, keladi, kelapa sawit, ubi kayu, padi dan sayur-sayuran [2]. Pertanian intensif menyumbang kepada penyebaran perosak, terutamanya melalui peningkatan penggunaan racun perosak untuk kawalan perosak [4], terutamanya dalam kalangan petani luar bandar, untuk melindungi tanaman dan meningkatkan hasil tanaman [5], dan untuk mengawal nyamuk [6]. Walau bagaimanapun, penggunaan racun serangga yang tidak sesuai adalah salah satu punca utama rintangan racun serangga dalam vektor penyakit, terutamanya di kawasan pertanian di mana nyamuk dan perosak tanaman mungkin tertakluk kepada tekanan pemilihan daripada racun serangga yang sama [7,8,9,10]. Penggunaan racun perosak boleh menyebabkan pencemaran yang memberi kesan kepada strategi kawalan vektor dan alam sekitar dan oleh itu memerlukan perhatian [11, 12, 13, 14, 15].
Penggunaan racun perosak oleh petani telah dikaji pada masa lalu [5, 16]. Tahap pendidikan telah ditunjukkan sebagai faktor utama dalam penggunaan racun perosak yang betul [17, 18], walaupun penggunaan racun perosak oleh petani sering dipengaruhi oleh pengalaman empirikal atau cadangan daripada peruncit [5, 19, 20]. Kekangan kewangan adalah salah satu halangan paling biasa yang mengehadkan akses kepada racun perosak atau racun serangga, menyebabkan petani membeli produk haram atau usang, yang selalunya lebih murah daripada produk undang-undang [21, 22]. Trend yang sama diperhatikan di negara-negara Afrika Barat yang lain, di mana pendapatan rendah adalah sebab untuk membeli dan menggunakan racun perosak yang tidak sesuai [23, 24].
Di Côte d'Ivoire, racun perosak digunakan secara meluas pada tanaman [25, 26], yang memberi kesan kepada amalan pertanian dan populasi vektor malaria [27, 28, 29, 30]. Kajian di kawasan endemik malaria telah menunjukkan perkaitan antara status sosioekonomi dan persepsi risiko malaria dan jangkitan, dan penggunaan kelambu (ITN) yang dirawat insektisida [31,32,33,34,35,36,37]. Di sebalik kajian ini, usaha untuk membangunkan dasar kawalan nyamuk khusus dilemahkan oleh kekurangan maklumat tentang penggunaan racun perosak di kawasan luar bandar dan faktor-faktor yang menyumbang kepada penggunaan racun perosak yang betul. Kajian ini mengkaji kepercayaan malaria dan strategi kawalan nyamuk dalam kalangan isi rumah pertanian di Abeauville, selatan Côte d'Ivoire.
Kajian telah dijalankan di 10 kampung di jabatan Abeauville di selatan Côte d'Ivoire (Rajah 1). Wilayah Agbowell mempunyai 292,109 penduduk di kawasan seluas 3,850 kilometer persegi dan merupakan wilayah paling ramai penduduk di wilayah Anyebi-Tiasa [38]. Ia mempunyai iklim tropika dengan dua musim hujan (April hingga Julai dan Oktober hingga November) [39, 40]. Pertanian adalah aktiviti utama di rantau ini dan dijalankan oleh petani kecil dan syarikat agro-industri besar. 10 lokasi ini termasuk Aboude Boa Vincent (323,729.62 E, 651,821.62 N), Aboude Kuassikro (326,413.09 E, 651,573.06 N), Aboude Mandek (326,413.09 E , 60157) Abude (330633.05E, 652372.90N), Amengbeu (348477.76E, 664971.70N), Damojiang (374,039.75 E, 661,579.59 N), Casigue 1 (363,140.145), Love (351,545.32 E ., 642.06 2.37 N), Ofa (350 924.31 E, 654 607.17 N), Ofonbo (338 578.5) 1 E, 657 302.17 latitud utara) dan Uji (367.900.000 utara) 648,587.44 latitud utara).
Kajian ini dijalankan antara Ogos 2018 dan Mac 2019 dengan penyertaan isi rumah petani. Jumlah penduduk di setiap kampung diperoleh daripada jabatan perkhidmatan tempatan, dan 1,500 orang dipilih secara rawak daripada senarai ini. Peserta yang diambil mewakili antara 6% dan 16% daripada penduduk kampung. Isi rumah yang termasuk dalam kajian ini ialah isi rumah petani yang bersetuju untuk mengambil bahagian. Tinjauan awal telah dijalankan di kalangan 20 petani untuk menilai sama ada beberapa soalan perlu ditulis semula. Soal selidik itu kemudiannya dilengkapkan oleh pengumpul data terlatih dan berbayar di setiap kampung, sekurang-kurangnya seorang daripada mereka diambil dari kampung itu sendiri. Pilihan ini memastikan setiap kampung mempunyai sekurang-kurangnya seorang pengumpul data yang biasa dengan persekitaran dan bercakap dalam bahasa tempatan. Dalam setiap isi rumah, temu bual secara bersemuka dijalankan dengan ketua isi rumah (bapa atau ibu) atau, jika ketua isi rumah tidak hadir, seorang lagi dewasa berumur lebih 18 tahun. Soal selidik mengandungi 36 soalan yang dibahagikan kepada tiga bahagian: (1) Status demografi dan sosio-ekonomi isi rumah (2) Amalan pertanian dan penggunaan racun perosak (3) Pengetahuan tentang malaria dan penggunaan racun serangga untuk kawalan nyamuk [lihat Lampiran 1] .
Racun perosak yang disebut oleh petani telah dikodkan dengan nama dagangan dan dikelaskan oleh bahan aktif dan kumpulan kimia menggunakan Indeks Fitosanitasi Pantai Gading [41]. Status sosioekonomi setiap isi rumah dinilai dengan mengira indeks aset [42]. Aset isi rumah telah ditukar kepada pembolehubah dikotomi [43]. Penarafan faktor negatif dikaitkan dengan status sosioekonomi (SES) yang lebih rendah, manakala penarafan faktor positif dikaitkan dengan SES yang lebih tinggi. Skor aset dijumlahkan untuk menghasilkan jumlah skor bagi setiap isi rumah [35]. Berdasarkan jumlah skor, isi rumah dibahagikan kepada lima kuintil status sosioekonomi, daripada termiskin kepada terkaya [lihat Fail tambahan 4].
Untuk menentukan sama ada pembolehubah berbeza dengan ketara mengikut status sosioekonomi, kampung atau tahap pendidikan ketua isi rumah, ujian khi kuasa dua atau ujian tepat Fisher boleh digunakan, mengikut kesesuaian. Model regresi logistik telah dipasang dengan pembolehubah peramal berikut: tahap pendidikan, status sosioekonomi (semuanya berubah menjadi pembolehubah dikotomi), kampung (dimasukkan sebagai pembolehubah kategori), tahap pengetahuan yang tinggi tentang malaria dan penggunaan racun perosak dalam pertanian, dan penggunaan racun perosak di dalam rumah (output). melalui aerosol). atau gegelung); tahap pendidikan, taraf sosio-ekonomi dan kampung, menyebabkan kesedaran yang tinggi terhadap malaria. Model regresi campuran logistik telah dilakukan menggunakan pakej R lme4 (fungsi Glmer). Analisis statistik dilakukan dalam R 4.1.3 (https://www.r-project.org) dan Stata 16.0 (StataCorp, College Station, TX).
Daripada 1,500 temu bual yang dijalankan, 101 telah dikecualikan daripada analisis kerana soal selidik tidak dilengkapkan. Peratusan tertinggi isi rumah yang dikaji adalah di Grande Maury (18.87%) dan terendah di Ouanghi (2.29%). 1,399 isi rumah yang ditinjau termasuk dalam analisis mewakili populasi 9,023 orang. Seperti yang ditunjukkan dalam Jadual 1, 91.71% ketua isi rumah adalah lelaki dan 8.29% adalah perempuan.
Kira-kira 8.86% ketua isi rumah datang dari negara jiran seperti Benin, Mali, Burkina Faso dan Ghana. Kumpulan etnik yang paling banyak diwakili ialah Abi (60.26%), Malinke (10.01%), Krobu (5.29%) dan Baulai (4.72%). Seperti yang dijangkakan daripada sampel petani, pertanian merupakan satu-satunya sumber pendapatan bagi majoriti petani (89.35%), dengan koko paling kerap ditanam dalam isi rumah sampel; Sayur-sayuran, tanaman makanan, padi, getah dan pisang juga ditanam di kawasan tanah yang agak kecil. Ketua isi rumah yang tinggal ialah ahli perniagaan, artis dan nelayan (Jadual 1). Ringkasan ciri isi rumah mengikut kampung dibentangkan dalam fail Tambahan [lihat Fail Tambahan 3].
Kategori pendidikan tidak berbeza mengikut jantina (p = 0.4672). Kebanyakan responden mempunyai pendidikan sekolah rendah (40.80%), diikuti oleh pendidikan menengah (33.41%) dan buta huruf (17.97%). Hanya 4.64% yang memasuki universiti (Jadual 1). Daripada 116 wanita yang dikaji, lebih daripada 75% mempunyai sekurang-kurangnya pendidikan rendah, dan selebihnya tidak pernah bersekolah. Tahap pendidikan petani berbeza dengan ketara di seluruh kampung (ujian tepat Fisher, p < 0.0001), dan tahap pendidikan ketua isi rumah berkorelasi secara signifikan secara positif dengan status sosioekonomi mereka (ujian tepat Fisher, p < 0.0001). Sebenarnya, kuintil taraf sosioekonomi yang lebih tinggi kebanyakannya terdiri daripada petani yang lebih berpendidikan, dan sebaliknya, kuintil taraf sosioekonomi terendah terdiri daripada petani yang buta huruf; Berdasarkan jumlah aset, sampel isi rumah dibahagikan kepada lima kuintil kekayaan: daripada yang termiskin (Q1) kepada yang paling kaya (Q5) [lihat Fail tambahan 4].
Terdapat perbezaan yang ketara dalam status perkahwinan ketua isi rumah yang berlainan kelas kekayaan (p < 0.0001): 83.62% adalah monogami, 16.38% adalah poligami (sehingga 3 pasangan). Tiada perbezaan ketara ditemui antara kelas kekayaan dan bilangan pasangan.
Majoriti responden (88.82%) percaya bahawa nyamuk merupakan salah satu punca malaria. Hanya 1.65% menjawab bahawa mereka tidak tahu apa yang menyebabkan malaria. Punca lain yang dikenal pasti termasuk minum air kotor, pendedahan kepada cahaya matahari, diet yang tidak baik dan keletihan (Jadual 2). Di peringkat kampung di Grande Maury, majoriti isi rumah menganggap minum air kotor sebagai punca utama malaria (perbezaan statistik antara kampung, p < 0.0001). Dua simptom utama malaria ialah suhu badan tinggi (78.38%) dan mata menjadi kuning (72.07%). Petani juga menyebut tentang muntah, anemia dan pucat (lihat Jadual 2 di bawah).
Antara strategi pencegahan malaria, responden menyebut penggunaan ubat-ubatan tradisional; bagaimanapun, apabila sakit, kedua-dua rawatan malaria bioperubatan dan tradisional dianggap sebagai pilihan yang berdaya maju (80.01%), dengan keutamaan yang berkaitan dengan status sosioekonomi. Korelasi yang ketara (p < 0.0001). ): Petani dengan status sosioekonomi yang lebih tinggi diutamakan dan mampu mendapatkan rawatan bioperubatan, petani dengan status sosioekonomi yang lebih rendah lebih suka rawatan herba tradisional; Hampir separuh isi rumah membelanjakan secara purata lebih daripada 30,000 XOF setahun untuk rawatan malaria (berkaitan negatif dengan SES; p <0.0001). Berdasarkan anggaran kos langsung yang dilaporkan sendiri, isi rumah yang mempunyai status sosioekonomi terendah lebih berkemungkinan membelanjakan XOF 30,000 (kira-kira AS$50) lebih untuk rawatan malaria berbanding isi rumah yang mempunyai status sosioekonomi tertinggi. Di samping itu, majoriti responden percaya bahawa kanak-kanak (49.11%) lebih terdedah kepada malaria berbanding orang dewasa (6.55%) (Jadual 2), dengan pandangan ini lebih biasa di kalangan isi rumah dalam kuintil termiskin (p < 0.01).
Bagi gigitan nyamuk, majoriti peserta (85.20%) melaporkan menggunakan kelambu yang dirawat dengan racun serangga, yang kebanyakannya mereka terima semasa pengedaran nasional 2017. Orang dewasa dan kanak-kanak dilaporkan tidur di bawah kelambu yang dirawat dengan racun serangga dalam 90.99% isi rumah. Kekerapan penggunaan kelambu yang dirawat dengan racun serangga adalah melebihi 70% di semua kampung kecuali kampung Gessigye, di mana hanya 40% isi rumah dilaporkan menggunakan kelambu yang dirawat dengan racun serangga. Purata bilangan kelambu yang dirawat dengan racun serangga yang dimiliki oleh sesebuah isi rumah mempunyai korelasi yang signifikan dan positif dengan saiz isi rumah (pekali korelasi Pearson r = 0.41, p < 0.0001). Keputusan kami juga menunjukkan bahawa isi rumah dengan kanak-kanak di bawah umur 1 tahun lebih cenderung menggunakan kelambu yang dirawat dengan racun serangga di rumah berbanding dengan isi rumah tanpa anak atau dengan anak yang lebih tua (nisbah odds (OR) = 2.08, 95% CI : 1.25–3.47 ).
Selain menggunakan kelambu yang dirawat dengan racun serangga, petani juga ditanya tentang kaedah kawalan nyamuk lain di rumah mereka dan mengenai produk pertanian yang digunakan untuk mengawal perosak tanaman. Hanya 36.24% peserta menyebut penyemburan racun perosak di rumah mereka (kaitan yang signifikan dan positif dengan SES p < 0.0001). Bahan kimia yang dilaporkan adalah daripada sembilan jenama komersial dan kebanyakannya dibekalkan ke pasaran tempatan dan beberapa peruncit dalam bentuk gegelung pengasas (16.10%) dan semburan racun serangga (83.90%). Keupayaan petani untuk menamakan nama racun perosak yang disembur di rumah mereka meningkat dengan tahap pendidikan mereka (12.43%; p < 0.05). Produk agrokimia yang digunakan pada mulanya dibeli dalam kanister dan dicairkan dalam penyembur sebelum digunakan, dengan bahagian terbesar biasanya ditujukan untuk tanaman (78.84%) (Jadual 2). Kampung Amangbeu mempunyai kadar terendah petani menggunakan racun perosak di rumah mereka (0.93%) dan tanaman (16.67%).
Bilangan maksimum produk racun serangga (semburan atau gegelung) yang dituntut setiap isi rumah ialah 3, dan SES dikaitkan secara positif dengan bilangan produk yang digunakan (ujian tepat Fisher p < 0.0001, namun dalam beberapa kes produk ini didapati mengandungi yang sama); bahan aktif di bawah nama dagangan yang berbeza. Jadual 2 menunjukkan kekerapan mingguan penggunaan racun perosak dalam kalangan petani mengikut status sosioekonomi mereka.
Pyrethroids adalah keluarga kimia yang paling mewakili dalam isi rumah (48.74%) dan pertanian (54.74%) semburan racun serangga. Produk dibuat daripada setiap racun perosak atau digabungkan dengan racun perosak lain. Gabungan biasa racun serangga isi rumah ialah karbamat, organofosfat dan piretroid, manakala neonicotinoids dan piretroid adalah biasa di kalangan insektisida pertanian (Lampiran 5). Rajah 2 menunjukkan bahagian keluarga racun perosak yang berbeza yang digunakan oleh petani, yang kesemuanya dikelaskan sebagai Kelas II (bahaya sederhana) atau Kelas III (bahaya sedikit) mengikut klasifikasi racun perosak Pertubuhan Kesihatan Sedunia [44]. Pada satu ketika, ternyata negara itu menggunakan deltamethrin racun serangga, bertujuan untuk tujuan pertanian.
Dari segi bahan aktif, propoxur dan deltamethrin adalah produk yang paling biasa digunakan di dalam negara dan di lapangan, masing-masing. Fail tambahan 5 mengandungi maklumat terperinci tentang produk kimia yang digunakan oleh petani di rumah dan pada tanaman mereka.
Petani menyebut kaedah kawalan nyamuk lain, termasuk kipas daun (pêpê dalam bahasa Abbey tempatan), membakar daun, membersihkan kawasan, membuang air bertakung, menggunakan ubat nyamuk, atau hanya menggunakan cadar untuk menghalau nyamuk.
Faktor-faktor yang dikaitkan dengan pengetahuan petani tentang malaria dan penyemburan racun serangga dalaman (analisis regresi logistik).
Data menunjukkan perkaitan yang signifikan antara penggunaan racun serangga isi rumah dan lima peramal: tahap pendidikan, SES, pengetahuan tentang nyamuk sebagai punca utama malaria, penggunaan ITN, dan penggunaan racun serangga agrokimia. Rajah 3 menunjukkan OR yang berbeza bagi setiap pembolehubah peramal. Apabila dikumpulkan mengikut kampung, semua peramal menunjukkan perkaitan positif dengan penggunaan semburan racun serangga dalam isi rumah (kecuali pengetahuan tentang punca utama malaria, yang dikaitkan secara songsang dengan penggunaan racun serangga (OR = 0.07, 95% CI: 0.03, 0.13) . )) (Rajah 3). Antara peramal positif ini, yang menarik ialah penggunaan racun perosak dalam pertanian. Petani yang menggunakan racun perosak pada tanaman adalah 188% lebih berkemungkinan menggunakan racun perosak di rumah (95% CI: 1.12, 8.26). Walau bagaimanapun, isi rumah yang mempunyai tahap pengetahuan yang lebih tinggi tentang penularan malaria kurang berkemungkinan menggunakan racun perosak di rumah. Orang yang mempunyai tahap pendidikan yang lebih tinggi lebih berkemungkinan mengetahui bahawa nyamuk adalah punca utama malaria (OR = 2.04; 95% CI: 1.35, 3.10), tetapi tidak ada kaitan statistik dengan SES yang tinggi (OR = 1.51; 95% CI. : 0.93, 2.46).
Menurut ketua isi rumah, populasi nyamuk memuncak pada musim hujan dan waktu malam adalah waktu paling kerap digigit nyamuk (85.79%). Apabila petani ditanya tentang persepsi mereka tentang kesan penyemburan racun serangga ke atas populasi nyamuk pembawa malaria, 86.59% mengesahkan bahawa nyamuk nampaknya membina daya tahan terhadap racun serangga. Ketidakupayaan untuk menggunakan produk kimia yang mencukupi kerana ketiadaannya dianggap sebagai sebab utama ketidakberkesanan atau penyalahgunaan produk, yang dianggap sebagai faktor penentu lain. Khususnya, yang terakhir dikaitkan dengan status pendidikan yang lebih rendah (p <0.01), walaupun semasa mengawal SES (p <0.0001). Hanya 12.41% responden menganggap rintangan nyamuk sebagai salah satu punca yang mungkin menyebabkan rintangan racun serangga.
Terdapat korelasi positif antara kekerapan penggunaan racun serangga di rumah dan persepsi kerintangan nyamuk terhadap racun serangga (p <0.0001): laporan tentang ketahanan nyamuk terhadap racun serangga adalah berdasarkan penggunaan racun serangga di rumah oleh petani 3-4 kali a minggu (90.34%) . Selain kekerapan, jumlah racun perosak yang digunakan juga berkorelasi positif dengan persepsi petani terhadap rintangan racun perosak (p < 0.0001).
Kajian ini tertumpu kepada persepsi petani terhadap malaria dan penggunaan racun perosak. Keputusan kami menunjukkan bahawa pendidikan dan status sosioekonomi memainkan peranan penting dalam tabiat tingkah laku dan pengetahuan tentang malaria. Walaupun kebanyakan ketua isi rumah bersekolah rendah, seperti di tempat lain, perkadaran petani yang tidak berpendidikan adalah ketara [35, 45]. Fenomena ini dapat dijelaskan oleh fakta bahawa walaupun ramai petani mula mendapat pendidikan, kebanyakan mereka terpaksa berhenti sekolah untuk menyara keluarga melalui aktiviti pertanian [26]. Sebaliknya, fenomena ini menyerlahkan bahawa hubungan antara status sosioekonomi dan pendidikan adalah penting untuk menjelaskan hubungan antara status sosioekonomi dan keupayaan untuk bertindak berdasarkan maklumat.
Di kebanyakan kawasan endemik malaria, peserta sudah biasa dengan punca dan gejala malaria [33,46,47,48,49]. Secara amnya diterima bahawa kanak-kanak terdedah kepada malaria [31, 34]. Pengiktirafan ini mungkin berkaitan dengan kerentanan kanak-kanak dan keterukan gejala malaria [50, 51].
Peserta melaporkan perbelanjaan purata $30,000, tidak termasuk pengangkutan dan faktor lain.
Perbandingan status sosioekonomi petani menunjukkan bahawa petani yang mempunyai status sosioekonomi terendah membelanjakan lebih banyak wang daripada petani terkaya. Ini mungkin kerana isi rumah yang mempunyai status sosioekonomi terendah menganggap kos lebih tinggi (disebabkan oleh beratnya yang lebih besar dalam keseluruhan kewangan isi rumah) atau kerana faedah berkaitan pekerjaan sektor awam dan swasta (seperti yang berlaku dengan lebih banyak isi rumah yang kaya). ): Disebabkan ketersediaan insurans kesihatan, pembiayaan untuk rawatan malaria (berbanding jumlah kos) mungkin jauh lebih rendah daripada kos untuk isi rumah yang tidak mendapat manfaat daripada insurans [52]. Malah, dilaporkan bahawa isi rumah terkaya kebanyakannya menggunakan rawatan bioperubatan berbanding isi rumah termiskin.
Walaupun kebanyakan petani menganggap nyamuk sebagai punca utama malaria, hanya minoriti yang menggunakan racun perosak (melalui penyemburan dan pengasapan) di rumah mereka, sama seperti penemuan di Cameroon dan Equatorial Guinea [48, 53]. Kurangnya keprihatinan terhadap nyamuk berbanding serangga perosak tanaman adalah disebabkan oleh nilai ekonomi tanaman. Untuk mengehadkan kos, kaedah kos rendah seperti membakar daun di rumah atau hanya menghalau nyamuk dengan tangan diutamakan. Ketoksikan yang dirasakan juga mungkin menjadi faktor: bau sesetengah produk kimia dan ketidakselesaan selepas digunakan menyebabkan sesetengah pengguna mengelak penggunaannya [54]. Penggunaan racun serangga yang tinggi dalam isi rumah (85.20% isi rumah dilaporkan menggunakannya) juga menyumbang kepada penggunaan racun serangga yang rendah terhadap nyamuk. Kehadiran kelambu yang dirawat dengan racun serangga dalam isi rumah juga sangat dikaitkan dengan kehadiran kanak-kanak di bawah umur 1 tahun, mungkin disebabkan oleh sokongan klinik antenatal untuk wanita hamil yang menerima kelambu yang dirawat insektisida semasa perundingan antenatal [6].
Pyrethroids ialah racun serangga utama yang digunakan dalam kelambu yang dirawat dengan racun serangga [55] dan digunakan oleh petani untuk mengawal perosak dan nyamuk, menimbulkan kebimbangan tentang lonjakan rintangan racun serangga [55, 56, 57,58,59]. Senario ini mungkin menjelaskan penurunan sensitiviti nyamuk terhadap racun serangga yang diperhatikan oleh petani.
Status sosioekonomi yang lebih tinggi tidak dikaitkan dengan pengetahuan yang lebih baik tentang malaria dan nyamuk sebagai puncanya. Berbeza dengan penemuan sebelumnya oleh Ouattara dan rakan sekerja pada tahun 2011, orang yang lebih kaya cenderung untuk lebih dapat mengenal pasti punca malaria kerana mereka mempunyai akses mudah kepada maklumat melalui televisyen dan radio [35]. Analisis kami menunjukkan bahawa tahap pendidikan tinggi meramalkan pemahaman yang lebih baik tentang malaria. Pemerhatian ini mengesahkan bahawa pendidikan kekal sebagai elemen utama pengetahuan petani tentang malaria. Sebab status sosioekonomi kurang memberi kesan ialah kampung sering berkongsi televisyen dan radio. Walau bagaimanapun, status sosioekonomi perlu diambil kira apabila menggunakan pengetahuan tentang strategi pencegahan malaria domestik.
Status sosioekonomi yang lebih tinggi dan tahap pendidikan tinggi dikaitkan secara positif dengan penggunaan racun perosak isi rumah (semburan atau semburan). Anehnya, keupayaan petani mengenal pasti nyamuk sebagai punca utama malaria memberi kesan negatif kepada model tersebut. Peramal ini dikaitkan secara positif dengan penggunaan racun perosak apabila dikumpulkan di seluruh populasi, tetapi dikaitkan secara negatif dengan penggunaan racun perosak apabila dikumpulkan mengikut kampung. Keputusan ini menunjukkan kepentingan pengaruh kanibalisme terhadap tingkah laku manusia dan keperluan untuk memasukkan kesan rawak dalam analisis. Kajian kami menunjukkan buat kali pertama bahawa petani yang berpengalaman menggunakan racun perosak dalam pertanian lebih berkemungkinan daripada yang lain menggunakan semburan dan gegelung racun perosak sebagai strategi dalaman untuk mengawal malaria.
Menggemakan kajian terdahulu mengenai pengaruh status sosioekonomi terhadap sikap petani terhadap racun perosak [16, 60, 61, 62, 63], isi rumah yang lebih kaya melaporkan kebolehubahan yang lebih tinggi dan kekerapan penggunaan racun perosak. Responden percaya bahawa penyemburan racun serangga dalam jumlah besar adalah cara terbaik untuk mengelakkan perkembangan rintangan dalam nyamuk, yang konsisten dengan kebimbangan yang dinyatakan di tempat lain [64]. Oleh itu, produk domestik yang digunakan oleh petani mempunyai komposisi kimia yang sama di bawah nama komersial yang berbeza, yang bermaksud bahawa petani harus mengutamakan pengetahuan teknikal produk dan bahan aktifnya. Perhatian juga harus diberikan kepada kesedaran peruncit, kerana mereka adalah salah satu titik rujukan utama untuk pembeli racun perosak [17, 24, 65, 66, 67].
Untuk memberi kesan positif ke atas penggunaan racun perosak dalam komuniti luar bandar, dasar dan campur tangan harus menumpukan pada penambahbaikan strategi komunikasi, mengambil kira tahap pendidikan dan amalan tingkah laku dalam konteks penyesuaian budaya dan alam sekitar, serta menyediakan racun perosak yang selamat. Orang ramai akan membeli berdasarkan kos (berapa banyak yang mereka mampu) dan kualiti produk. Sebaik sahaja kualiti tersedia pada harga yang berpatutan, permintaan untuk perubahan tingkah laku dalam membeli produk yang baik dijangka meningkat dengan ketara. Mendidik petani tentang penggantian racun perosak untuk memutuskan rantaian rintangan racun serangga, dengan jelas bahawa penggantian tidak bermakna perubahan dalam penjenamaan produk; (kerana jenama yang berbeza mengandungi sebatian aktif yang sama), tetapi perbezaan dalam bahan aktif. Pendidikan ini juga boleh disokong oleh pelabelan produk yang lebih baik melalui perwakilan yang mudah dan jelas.
Memandangkan racun perosak digunakan secara meluas oleh petani luar bandar di Wilayah Abbotville, pemahaman jurang pengetahuan petani dan sikap terhadap penggunaan racun perosak di alam sekitar nampaknya menjadi prasyarat untuk membangunkan program kesedaran yang berjaya. Kajian kami mengesahkan bahawa pendidikan kekal sebagai faktor utama dalam penggunaan racun perosak yang betul dan pengetahuan tentang malaria. Status sosioekonomi keluarga juga dianggap sebagai alat penting untuk dipertimbangkan. Selain taraf sosioekonomi dan tahap pendidikan ketua isi rumah, faktor lain seperti pengetahuan tentang malaria, penggunaan racun serangga untuk mengawal perosak, dan persepsi ketahanan nyamuk terhadap racun serangga mempengaruhi sikap petani terhadap penggunaan racun serangga.
Kaedah yang bergantung kepada responden seperti soal selidik tertakluk kepada ingatan semula dan kecenderungan sosial. Agak mudah untuk menggunakan ciri isi rumah untuk menilai status sosioekonomi, walaupun langkah ini mungkin khusus untuk masa dan konteks geografi di mana ia dibangunkan dan mungkin tidak mencerminkan realiti kontemporari item tertentu nilai budaya secara seragam, menjadikan perbandingan antara kajian sukar. . Malah, mungkin terdapat perubahan ketara dalam pemilikan isi rumah bagi komponen indeks yang tidak semestinya akan membawa kepada pengurangan kemiskinan material.
Sesetengah petani tidak mengingati nama produk racun perosak, jadi jumlah racun perosak yang digunakan oleh petani mungkin dipandang remeh atau terlalu tinggi. Kajian kami tidak mengambil kira sikap petani terhadap penyemburan racun perosak dan persepsi mereka terhadap akibat tindakan mereka terhadap kesihatan dan alam sekitar mereka. Peruncit juga tidak termasuk dalam kajian ini. Kedua-dua perkara itu boleh diterokai dalam kajian akan datang.
Set data yang digunakan dan/atau dianalisis semasa kajian semasa tersedia daripada pengarang yang sepadan atas permintaan yang munasabah.
organisasi perniagaan antarabangsa. Pertubuhan Koko Antarabangsa – Tahun Koko 2019/20. 2020. Lihat https://www.icco.org/aug-2020-quarterly-bulletin-of-cocoa-statistics/.
FAO. Pengairan untuk Penyesuaian Perubahan Iklim (AICCA). 2020. Lihat https://www.fao.org/in-action/aicca/country-activities/cote-divoire/background/en/.
Sangare A, Coffey E, Acamo F, Fall California. Laporan tentang Keadaan Sumber Genetik Tumbuhan Kebangsaan untuk Makanan dan Pertanian. Kementerian Pertanian Republik Côte d'Ivoire. Laporan kebangsaan kedua 2009 65.
Kouame N, N'Guessan F, N'Guessan H, N'Guessan P, Tano Y. Perubahan bermusim dalam populasi koko di wilayah India-Joualin di Côte d'Ivoire. Jurnal Sains Biologi Gunaan. 2015;83:7595. https://doi.org/10.4314/jab.v83i1.2.
Fan Li, Niu Hua, Yang Xiao, Qin Wen, Bento SPM, Ritsema SJ et al. Faktor-faktor yang mempengaruhi tingkah laku penggunaan racun perosak petani: penemuan daripada kajian lapangan di utara China. Persekitaran saintifik am. 2015;537:360–8. https://doi.org/10.1016/j.scitotenv.2015.07.150.
WHO. Gambaran Keseluruhan Laporan Malaria Dunia 2019. 2019. https://www.who.int/news-room/feature-stories/detail/world-malaria-report-2019.
Gnankine O, Bassole IHN, Chandre F, Glito I, Akogbeto M, Dabire RK. et al. Rintangan racun serangga dalam lalat putih Bemisia tabaci (Homoptera: Aleyrodidae) dan Anopheles gambiae (Diptera: Culicidae) boleh mengancam kelestarian strategi kawalan vektor malaria di Afrika Barat. Acta Trop. 2013;128:7-17. https://doi.org/10.1016/j.actatropica.2013.06.004.
Bass S, Puinian AM, Zimmer KT, Denholm I, Field LM, Foster SP. et al. Evolusi rintangan racun serangga aphid kentang pic Myzus persicae. Biokimia serangga. Biologi molekul. 2014;51:41-51. https://doi.org/10.1016/j.ibmb.2014.05.003.
Djegbe I, Missihun AA, Djuaka R, Akogbeto M. Dinamika populasi dan rintangan insektisida Anopheles gambiae di bawah pengeluaran beras pengairan di selatan Benin. Jurnal Sains Biologi Gunaan. 2017;111:10934–43. http://dx.doi.org/104314/jab.v111i1.10.


Masa siaran: Apr-28-2024